Akbaba ile hoş sohbet….

Yazan: Fahri Sarrafoğlu

Yaşlı Akbaba, yemeğini yemiş, keyif kahvesini içiyordu. Hikaye bu niye içmesin ki, değil mi? Neyse, tam keyif kahvesini içerken oradan geçen insanoğlu kendi kendine söyleniyordu. Kızıyor, bağırıyor, çağırıyor birşeyler diyordu. Yaşlı Akbaba, heyyy insanoğlu hayırdır ne oldu, gel hele biraz soluklan, dedi. İnsanoğlu ,sesin geldiği tarafa baktı ve şaşırdı. Kocaman bir akbaba ayak ayak üstüne atmış ve keyifle kahvesini içiyordu. Şaşırdı önce, sonra toparlandı ve yine sitem ederek oohhh keyifler sende dedi, nasıl olsa etraf leş dolu, sen de bol bol ye, üstüne de kahve iç.
Yaşlı Akbaba güldü ve
” A insanoğlu ben ölmüş hayvan başta olmak üzere ölen ne varsa onu yerim ve cevreye zararım değil, faydam vardır. Peki, ya sen ! YA SEN ! , daha ölmeden kendi türünüzü yemiyor musunuz, onun gıybetini yaparak, arkasından konuşarak, üstelik kuyusunu kazarak. Ha daha kötüsü üstelik bütün bunları yaparken de bir de kendi türünüzün yüzüne gülüp arkasından olmadık oyunlar çevirmiyor musunuz? Şimdi ne demeye beni hakir ve küçük görüyorsun ki “, dedi.
İnsanoğlu bu güzel cevap karşısında şaşırmıştı. Doğru ya ,dedikodu insanoğlunda, gıybet insanoğlunda, alevere, dalavere insanoğlunda. Beğenmedikleri akbabalar bile ölmemiş olana dokunmazken, insanoğlu neler neler yapmıyordu ki. Yaşayan insana işkenceler mi, dayaklar mı.. İnsanoğlu bunları düşününce utandı kendinden.
Yaşlı Akbaba, bağırdı ,tünediği ağacın tepesinden. Hey insanoğlu ! Bizi hakir ve küçük gördün ama ,biz yemek yerken akbabalar arasında kesinlikle kavga olmaz, biliriz ki leş çok hepimize yeter, büyükten küçüğe doğru sırayla yeriz. Kimse kimsenin hakkına tecavüz etmez. Haa eğer bizden daha büyük yırtıcılar gelirse de yine “leş için ” kavga etmeyiz. Nasılsa kalan yine bize yeter. Zira nasılsa birazdan koku yüzünden tüm hayvanlar kaçıp giderken Allah’ın bizim kafamıza verdiği özel dezenfekte sayesinde mikrop bize bulaşmaz ve biz mikrobu yok ederiz…Ya siz ölen hem cinsiniz hayatta iken kıymetini bilmeyip, yüceltmezsin anca öldükten sonra mezara gömüp o zaman yüceltip, arkasından olmadık övgüler dizmiyor musunuz? İşte bu da benim garibime gidiyor. Yahu ey insanoğlu neden sağlığında sevdiğiniz insandan hayatta iken güzel vakit geçirmezsiniz de birbirinizi yersiniz. Bizim akbabalar taifesinde birbirini yemek yoktur, biliyor musun. Biz hiç birbirimizi yemeyiz…

1

İnsanoğlu şaşırmıştı. Konuşan bir akbaba idi ve söyledikleri de ok gibi yüreğine işliyordu.
Akbaba yine devam etti , hem söyle bakalım sen niye söyleniyordun ki, bağıra, bağıra kızarak geliyordun?
İnsanoğlu cevap verdi. ” Bir arkadaşım vardı, birbirimizi çok severdik, bana kazık attı. Şimdi ondan nefret ediyorum.”

Akbaba kafasını sallayarak acı acı güldü. Ah be insanoğlu önce DENGESİZ seversin. Sonra da DENGESİZ NEFRET EDERSİN…Biliyor musun, bizim akbalar arasında nefret diye bir şey de yoktur. Nefret niye olur, ya birşeyi paylaşamamaktan ya da az olan birşeye göz koymaktan. Bizim öyle bir sıkıntımız yok, şükürler olsun. Hem unutma ey insanoğlu ! ” Allah için sevilmeyen sevgi , sevgi değildir. Yani vahdete bağlı olmayan sevgiye sevgi denmez. O çıkar ilişkisidir. Çıkarı bittiği anda nefrete döner . Sen sen ol birini seveceksen dengeli sev ve Allah için sev ! Yoksa sonu nefrete gider .”
Evet, insanoğlunu ter basmıştı. Dedikleri doğruydu Yaşlı Akbabanın ve yüzü yerde olarak oradan ayrıldı….

Kısaca :Hucurat/ 12: Ey iman edenler! Zannın bir çoğundan kaçının. Çünkü zannın bir kısmı günahtır. Birbirinizin kusurunu araştırmayın. Biriniz diğerini arkasından çekiştirmesin. Biriniz, ölmüş kardeşinin etini yemekten hoşlanır mı? İşte bundan tiksindiniz. O halde Allah’tan korkun. Şüphesiz Allah, tevbeyi çok kabul edendir, çok merhamet edendir.
Hümeze/ 1: Mal toplayıp onu tekrar tekrar sayan, insanları arkadan çekiştirip, kaş göz hareketleriyle alay edenlerin (hümeze ve lümezenin) vay haline!

Yorum yapın