Yazan: Fahri Sarrafoğlu
Kişiler arası iletişimde, biriyle ilgilenmede , onunla gerçekten ilgilendiğinizi ve bunda da samimi olduğunuzu göstermeniz lazım. İşte bu ilginin samimi olup olmaması sizin dostluğunuzun da devamını sağlar. Yıllar önce, sanırım yıl 1994 ve Türkiye’ye büyük emeği geçmiş hayırla yad edilen Merhum Sakıp Sabancı ile ilgili anımı sizlerle paylaşmak istiyorum.
İSO(İstanbul Sanayi Odası) Meclis toplantısı vardı. Merhum Sabancı o dönemde Meclis Üyesiydi ve dönem Tansu Çiller’in Başbakanlığı dönemi. Mecliste hararetli bir konuşma var. Dolar hızla yükseliyor. Sanayici- işadamı ne yapacağını şaşırmış durumda. Ramazan ayı olduğu için Meclis Toplantısından sonra iftar da yapılacak. Meclis toplantısı bitti. Tüm gazeteci meslektaşlarım Sakıp Bey’in etrafını sardılar, herkes bir soru soruyor, ısrar ediyor, cevap alıp çalıştığı gazeteye yetiştirmek istiyor. Ben de o yıllarda İHA’da (İhlas Haber Ajansı) çalışıyorum . Benim özel haber yapmam lazım. Zira zaten verilen cevaplar diğer gazetelerde çıkacak. İşte bu niyetle geride durdum, yanına gitmedim, soru sormadım.
Gazeteci meslektaşlarım sorularını bitirdiler ve iftar saati de yakın olduğu için herkes masaya oturdu. Merhum Sakıp Bey ise masaya oturmadı, dışarıda cam kenarına doğru gitti. Yanında kimse yoktu. Derin düşüncelere dalmıştı. Bende yanına gittim ve omzuna dokundum. Beni görünce birden yorgun bir sesle ve hafif de olsa sitem ederek –Söylenecekleri söyledim, artık bana soru sormayın, dedi.
Bende,
-Efendim, yok ben sadece “Oğlunuz Metini soracağım, nasıl sıhhati, onu merak ettim” dedim. Metin ismini duyunca , yüzünü bir tebessüm bürüdü ve gözlerini sevinçle açarak, sen Metin’i nereden biliyorsun dedi, ve kendisi sevgili oğlu Metin ile ilgili sohbete başladık .Bu arada iki defa İSO Başkanı yanımıza gelip ezanın okunduğunu söylese de biz o kadar daldık ki konuşmaya farkına bile varmadık, iftar saatinin geçtiğini… Ve elimden tuttu, masaya gittik beraber yan yana oturduk. Sene 1994 ve vefat tarihi 2004 yani tam 10 yıl çok sık görüştük. Benim bizzat görev aldığım sosyal sorumluluk projelerinin hemen hemen tüm etkiniliklerine davet ettim ve birini de olsun kaçırmadı. Kendisini rahmetle anıyorum
KISACA: Dostluk bu….İlgilendiğini samimi bir şekilde göstermek… Ama bir şey daha var…DOSTLUĞU İSTİSMAR ETMEMEK !!!
