Yazan: Fahri Sarrafoğlu
Hikayemiz, çok eski zamanlarda, bilinmeyen bir ülkede bilinmeyen bir dönemde geçiyor. İşte hikaye bu ya, o ülkede Padişah ilan etmiş, halkın ne ihtiyacı varsa, gelsin saraya karşılanacak diye. Bunu duyan herkes Saraya akın etmiş. Halk uzun kuyruk oluşturmuş. Kimisi yiyecek istiyor, un, yağ, peynir veriliyor. Kimisi para istiyor, kimisi eşya istiyor, kimisi kıyafet.Alanlar bu sefer tekrar kuyruğa girip bu sefer başka ihtiyaçlarını söylüyorlar. Evi olduğu halde bu sefer başka bir ev, tarlası olduğu halde bir tarla daha yada öküzü, atı olduğu halde bir daha istiyorlarmış. O ülkenin padişahı da halkını sarayın penceresinden günlerce öyle seyrediyormuş. Halkın ihtiyaçları hiç bitmiyormuş. Önce gıda ile başlayan ihtiyaç sonra artık iyice abartılmaya tarlada kullandıkları sapanın bile neredeyse altın olmasını isteyecek kadar işleri ileriye götürmüşler.
Tabi Padişahın aslında niyeti farklıymış. O bir şeyi merak ediyormuş.
Neyse bir gün Padişah, sarayın penceresinden halkın isteklerine ve gelenlere bakarken genç bir delikanlı görür. O da kuyruğa girmiş ama, o kadar sakindir ki. Hem de Padişah bu genci ilk defa görüyormuş. Daha önce hiç gelmemiş çünkü. Merak etmiş, acaba bu genç ne isteyecek diye. Genç sabırla beklemiş ve kendisine ne istiyorsun diye soranlara
-Bize bu ihtiyaçlarımızı gideren kimdir demiş?
Padişah’ın hizmetlileri de , -Elbette Padişahımız, kim olacak, demişler.
O , genç bu sefer, iyi işte ben onu görmek istiyorum, demiş. Göreviler şaşırmış,
-Ne yapacaksın Padişahımızı, sen ihtiyacını söyle ve al git demiş.
O, genç yok demiş benim bir ihtiyacım yok şükür, tarlamı ekiyorum Allah bana istediğimi, veriyor , şükredip gidiyorum, demiş.
Göreviler de –E o zaman niye geldin buraya, niye kuyruğa girdin ki, demişler.
O genç
“ Ben sadece günlerce bu halkın ihtiyaçlarını karşılayan, istekleri bir türlü bitmeyen bu halka sabrederek ,istediklerini veren Padişah’ı görmek, tanımak ve teşekkür etmek istiyorum, demiş. Amacım sadece “TEŞEKKÜR ETMEK”
Padişah, Sarayın penceresinden bunu görmüş ve oldukça şaşırmış. Evet, işte aradığı adamı bulmuş sonunda. Günlerce bu saraydan halka dağıtım yapıldığı halde herkes sanki yağma var gibi geliyor, alıyor hatta alım yaparken birbirini eziyor, kavga ediyor, telaş ediyor ama bir sefer olsun da ne ihtiyaçlarını gideren görevlilere ne de bunları dağıtımını sağlayan Padişah’a teşekkür etmek bir türlü akıllarından geçmiyormuş. Padişah, ilk defa hiçbir şey istemeyen ve sadece TEŞEKKÜR ETMEK İÇİN gelen bu vatandaşını görünce çok sevinmiş ve onunla karşılıklı tanışmak, sohbet etmek için sarayın en has odasına davet etmiş.
Dürüst ve gözü tok, aynı zamanda şükretmesini bilen gençle tanışma ve sohbet faslı bittikten sonra o gençle aralarında şu konuşma geçmiş.
-Seni kendime hem kardeş hem danışman hem de bu ülkenin veziri tayin ediyorum. Artık beraberiz. Seni bırakmam, demiş. Genç, hem mutlu olmuş, hem de şaşırmış. Zira bir hükümdara dost olmak, kardeş olmak hele hele sırdaş olmak kolay değilmiş. Ve yeni vezir padişahın dostu olan bu teşekkür etmesini bilen genç “İlk olarak tüm ülkede tüm okullarda, teşekkür etmenin” önemi ile ilgili eğitimle işe başlamış .
KISACA: Eğer şükreder ve iman ederseniz Allah size niye azap etsin ki …Allah, şükredenlerin mükafatını veren ve her şeyi bilendir. (41/147.ayet)
Doğrusu Biz sizi yeryüzünde, yerleştirdik, orada size geçimlikler verdik; ne kadar da az şükrediyorsunuz! (7/10.ayet)